Τις προηγούμενες μέρες στην Κύπρο είδαμε να παίζεται ένα έργο που το έχουμε δει ξανά και ξανά στη χώρα μας και τις καταστροφικές του συνέπειες βιώνουμε σήμερα. Μνημόνιο ή χρεωκοπία; Αναγκαστική αποδοχή παράλογων απαιτήσεων, που γκρεμίζουν κατακτήσεις αιώνων και υποθηκεύουν το μέλλον ή άρνηση και χάος; Μήπως φταίνε για ότι συμβαίνει σήμερα οι ίδιοι οι Κύπριοι; ‘Οπως εμείς «μαζί τα φάγαμε», έτσι και για την Κύπρο ευθύνεται το φορολογικό καθεστώς;
Όσο όμως εμείς δεν τα φάγαμε μαζί, έτσι και η Κύπρος δεν δημιούργησε μετά την ένταξη της στην ευρωζώνη ένα νέο φορολογικό καθεστώς. Με αυτό το φορολογικό καθεστώς εντάχθηκε και αυτό είναι προϊόν διαπραγμάτευσης της Κύπρου με την Ευρώπη. Τέλος είναι μοναδικό στην Ευρώπη αυτό το καθεστώς; Στο Λουξεμβούργο, τι καθεστώς επικρατεί; Στη Μάλτα τι καθεστώς επικρατεί; Προς τι λοιπόν αυτή η επίθεση προς την Κύπρο; Μα γιατί η τακτική είναι παντού η ίδια. Μέτρα σοκ και δέος, απειλές και ενοχοποίηση των ίδιων των λαών.
Το σχέδιο που επιχειρήσαν να εφαρμόσουν ήταν παράλογο, άδικο και επικίνδυνο όχι μόνο για την Κύπρο αλλά για όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου. Η απόφαση της προηγούμενης Παρασκευής ήταν χαρακτηριστική των προθέσεων, αλλά και του κυνισμού των δυνάμεων που σήμερα ηγούνται στην Ευρωζώνη. Η στρατηγική της γερμανικής κυβέρνησης, με τις ευλογίες του ευρωπαϊκού κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, εντάσσεται σε μια στρατηγική αποικιοποίησης για όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, και ιδιαίτερα για την Ελλάδα και την Κύπρο. Βασικό εργαλείο για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής είναι οι εκβιασμοί με βάση το χρέος, που ακόμα κι αν δεν υπήρχε, θα το είχαν εφεύρει προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους.
Η ελληνική πλευρά, δια του κ. Στουρνάρα και με τις εντολές του κ. Σαμαρά στήριξε αποφάσεις προκλητικές και απαράδεκτες. Δεν δίστασε να συμφωνήσει σε κούρεμα των καταθέσεων των Κυπρίων πολιτών, δημιουργώντας έτσι ένα απαράδεκτο δεδικασμένο για όσες χώρες βρίσκονται σε δημοσιονομικό κίνδυνο στην ευρωζώνη. Με αυτήν την απόφαση ανέλαβε μια ιστορική ευθύνη και αυτό χωρίς την παραμικρή ενημέρωση, εν κρυπτώ από τον ελληνικό λαό και τη Βουλή των Ελλήνων.
Η ΔΗΜΑΡ το ίδιο πρωί έβγαλε ανακοίνωση για την ανάγκη να υπερψηφιστεί η απόφαση από την κυπριακή βουλή και να δούμε πώς θα μπορέσουμε να μείνουμε ως εκεί για να μην υπάρχουν άλλες επιπτώσεις και το ίδιο βράδυ ο κ. Κουβέλης έξω από το Μαξίμου, κατακεραύνωσε την απόφαση του Eurogroup. Το ίδιο έκανε και ο κ. Βενιζέλος.
Μπορούν σήμερα να απευθύνονται κουνώντας το δάχτυλο απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, αυτοί, που έχουν, με δικές τους αποφάσεις και επιλογές, οδηγήσει τη χώρα και την οικονομία, σε αυτή την κατάσταση; Οι ίδιοι που πανηγύριζαν το PSI, το καταστροφικό κούρεμα που είναι μία από τις βασικές αιτίες, που σήμερα η Κύπρος βρίσκεται σε αυτή τη δεινή οικονομική θέση και οι τράπεζές της έχουν τεράστια ελλείμματα.
Ότι κι αν λένε τώρα, αυτή η τρικομματική κυβέρνηση στο σύνολό της είναι που υποστήριξε την απόφαση του Eurogroup την προηγούμενη Παρασκευή. Ο δικός της υπουργός Οικονομικών είναι που την Πέμπτη στην ελληνική Βουλή ευθυγραμμίστηκε απολύτως με τις απειλές και τους εκβιασμούς του κ. Σόιμπλε προς τους Κυπρίους.
Αποτελεί ντροπή η μνημονιακή κυβέρνηση της Ελλάδας όχι μόνο να εύχεται μη τυχόν υπάρξει εναλλακτική λύση στην Κύπρο και αποδειχτεί ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος διαπραγμάτευσης που αυτή ποτέ δεν ακολούθησε, αλλά να πιέζει και από πάνω και να παίρνει μέρος στους εκβιασμούς των κυρίαρχων δυνάμεων στην Ευρώπη απέναντι στην Κύπρο, ώστε να εφαρμοστεί μια απόφαση που διαλύει την κυπριακή οικονομία.
Υπάρχουν, όμως, και όρια στην ανοχή και στην αντοχή ενός λαού.
Ο κυπριακός λαός έδωσε και κέρδισε μάχη αξιοπρέπειας, στέλνοντας ταυτόχρονα ηχηρό μήνυμα στην Ευρώπη. Ο λαός της Κύπρου είπε το περήφανο ΟΧΙ. Ένα όχι που πολλές φορές απαίτησαν οι λαοί του νότου της Ευρώπης. Ένα όχι που έγινε λαϊκή απαίτηση στην Κύπρο και οδήγησε στο να μην βρεθεί ούτε ένα μέλος του κοινοβουλίου να υπερψηφίσει τα ακραία παράλογα μέτρα του Eurogroup.
Η απόφαση της Κυπριακής Βουλής είναι ιστορικού χαρακτήρα, διότι αποτελεί την πρώτη μεγάλη ήττα της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής των διαρκών εκβιασμών στην ευρωζώνη. Το ΟΧΙ της Κυπριακής Βουλής άνοιξε ένα παράθυρο ελπίδας για αποτροπή της καταστροφής που θέλησε συνειδητά να επιβάλλει η Τρόικα στην Κύπρο. Αποδεικνύει ότι ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή υπάρχουν δυνατότητες διαπραγμάτευσης, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.
Σήμερα είναι η ώρα της αλληλεγγύης.
Στην Κύπρο δεν δοκιμάζεται μόνο το σχέδιο εξόδου από την κρίση για μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα. Σήμερα στην Κύπρο δοκιμάζεται η δυνατότητα της κάθε χώρας να μπορεί να λέει και όχι απέναντι στην Τρόικα και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Δοκιμάζεται η δυνατότητα ενός λαού να στέκεται με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Δοκιμάζεται η δυνατότητα ενός λαού να απορρίπτει μέτρα σοκ, να απορρίπτει τον φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης, να απορρίπτει το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών του πόρων, να διεκδικεί το δικαίωμά του να έχει τον τελευταίο λόγο. Αυτή την ώρα λοιπόν, πρέπει να σταθούμε ολόψυχα στο πλευρό των Κυπρίων γιατί η μάχη που δίνουν μας αφορά όλους και όλες. Το δικό τους όχι μπορεί να γίνει η αρχή μεγάλων αλλαγών σε ολόκληρη την Ευρώπη.
ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ - ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
