Η προεκλογική περίοδος που διανύουμε είναι ίσως η περισσότερο πολιτικοποιημένη προεκλογική περίοδος που έχει βιώσει η χώρα τα τελευταία πολλά χρόνια. Από τα καφενεία των χωριών, την αγορά, τις συνοικίες αλλά έως και οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων που θα συναντήσεις τυχαία στο δρόμο, το ζήτημα των εκλογών είναι στα χείλη και τη σκέψη όλων.
Το παραπάνω γεγονός δεν είναι διόλου τυχαίο• οι εκλογές της 6ης Μάη και η συνέχιση της πολιτικής αντιπαράθεσης στις επαναληπτικές της 17ης Ιούνη σηματοδοτούν μια ενιαία και ιστορικά σημαίνουσα ιδεολογική μάχη στο εθνικό αλλά και το ευρωπαϊκό πολιτικό εποικοδόμημα. Από τη μία πλευρά του τερέν των αντιπάλων έχουμε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης και την κυριαρχία των νόμων της αγοράς. Από την άλλη πλευρά αναδεικνύεται μια εντελώς διαφορετική λογική διακυβέρνησης που κομίζεται αυτή τη φορά από την Αριστερά και πιο συγκεκριμένα από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική αυτή μάχη είναι κρίσιμης σημασίας όχι μόνο για το μέλλον των ανθρώπων που διαβιούν σε αυτή τη χώρα αλλά και για το μέλλον και τη διαμόρφωση ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορίες, από το κυρίαρχο έως σήμερα πολιτικό μπλοκ αλλά και τον κυρίαρχα ελεγχόμενο μηχανισμό διαμόρφωσης κοινής γνώμης, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή έχει μετατρέψει την Ελλάδα από περιφερειακή δύναμη της Ε.Ε. σε ισότιμο μέλος μιας εν εξελίξει διαπραγμάτευσης. «Ο ΣΥΡΙΖΑ της δραχμής» και της απομόνωσης έχει θέσει τη χώρα στο κέντρο των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων.
Από τη διαπραγματευτική λογική της εθελοδουλίας και της υποτέλειας των κυβερνήσεων των μνημονίων, στο κέντρο της υπεράσπισης των αξιών της λεγόμενης ευρωπαϊκής ταυτότητας και κουλτούρας. Διαφωτισμός, κοινωνικό κράτος, δημοκρατία, και το απαράμιλλο τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης Ελευθερία- Δικαιοσύνη- Αδελφοσύνη, είναι στοιχεία της Ευρώπης που αυτή τη στιγμή υπερασπιζόμαστε με τη στάση ανυπακοής της χώρας. Η Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας έχει αποτελέσει το Δούρειο Ίππο της αποδόμησης των ευρωπαϊκών αξιών και της σταδιακής «ασιατικοποίησης» των πληθυσμών της.
Το γεγονότα των τελευταίων ημερών με την κατάρρευση του ισπανικού τραπεζικού συστήματος και το μονόδρομο της προσφυγής της χώρας στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης αποτελεί ισχυρότατη ένδειξη της πανευρωπαϊκής διάστασης του προβλήματος. Η Ελλάδα δεν αποτελούσε ποτέ «ειδική περίπτωση», κάτι δηλαδή σαν το κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης, όπως μάταια προσπαθούσαν να μας πείσουν επί δύο χρόνια. Το πρόβλημα της κρίσης είναι δομικό και αφορά όλους μας, από τις πλεονασματικές χώρες του βορρά μέχρι τους ομοιοπαθείς μας Πορτογάλους.
«Είναι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά ένας επικίνδυνος εξτρεμιστής; Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ για να φέρει τη ρεαλιστική κοινή λογική, για να καθαρίσει το χάος που δημιούργησαν οι άλλοι […] (για να σώσει) ότι αξίζει να σωθεί από το ευρωπαϊκό κληροδότημα. Τη δημοκρατία, την εμπιστοσύνη στους λαούς και την εξισωτική αλληλεγγύη» ανέφερε στην ομιλία του πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα ο Σλαβόϊ Ζίζεκ. Για μία ακόμη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας αναλαμβάνουμε ως χώρα να σηκώσουμε το βάρος της ανυπακοής και της αντίστασης απέναντι στην επέλαση της βαρβαρότητας. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;
Το παραπάνω γεγονός δεν είναι διόλου τυχαίο• οι εκλογές της 6ης Μάη και η συνέχιση της πολιτικής αντιπαράθεσης στις επαναληπτικές της 17ης Ιούνη σηματοδοτούν μια ενιαία και ιστορικά σημαίνουσα ιδεολογική μάχη στο εθνικό αλλά και το ευρωπαϊκό πολιτικό εποικοδόμημα. Από τη μία πλευρά του τερέν των αντιπάλων έχουμε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης και την κυριαρχία των νόμων της αγοράς. Από την άλλη πλευρά αναδεικνύεται μια εντελώς διαφορετική λογική διακυβέρνησης που κομίζεται αυτή τη φορά από την Αριστερά και πιο συγκεκριμένα από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πολιτική αυτή μάχη είναι κρίσιμης σημασίας όχι μόνο για το μέλλον των ανθρώπων που διαβιούν σε αυτή τη χώρα αλλά και για το μέλλον και τη διαμόρφωση ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορίες, από το κυρίαρχο έως σήμερα πολιτικό μπλοκ αλλά και τον κυρίαρχα ελεγχόμενο μηχανισμό διαμόρφωσης κοινής γνώμης, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή έχει μετατρέψει την Ελλάδα από περιφερειακή δύναμη της Ε.Ε. σε ισότιμο μέλος μιας εν εξελίξει διαπραγμάτευσης. «Ο ΣΥΡΙΖΑ της δραχμής» και της απομόνωσης έχει θέσει τη χώρα στο κέντρο των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων.
Από τη διαπραγματευτική λογική της εθελοδουλίας και της υποτέλειας των κυβερνήσεων των μνημονίων, στο κέντρο της υπεράσπισης των αξιών της λεγόμενης ευρωπαϊκής ταυτότητας και κουλτούρας. Διαφωτισμός, κοινωνικό κράτος, δημοκρατία, και το απαράμιλλο τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης Ελευθερία- Δικαιοσύνη- Αδελφοσύνη, είναι στοιχεία της Ευρώπης που αυτή τη στιγμή υπερασπιζόμαστε με τη στάση ανυπακοής της χώρας. Η Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας έχει αποτελέσει το Δούρειο Ίππο της αποδόμησης των ευρωπαϊκών αξιών και της σταδιακής «ασιατικοποίησης» των πληθυσμών της.
Το γεγονότα των τελευταίων ημερών με την κατάρρευση του ισπανικού τραπεζικού συστήματος και το μονόδρομο της προσφυγής της χώρας στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης αποτελεί ισχυρότατη ένδειξη της πανευρωπαϊκής διάστασης του προβλήματος. Η Ελλάδα δεν αποτελούσε ποτέ «ειδική περίπτωση», κάτι δηλαδή σαν το κακομαθημένο παιδί της Ευρώπης, όπως μάταια προσπαθούσαν να μας πείσουν επί δύο χρόνια. Το πρόβλημα της κρίσης είναι δομικό και αφορά όλους μας, από τις πλεονασματικές χώρες του βορρά μέχρι τους ομοιοπαθείς μας Πορτογάλους.
«Είναι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά ένας επικίνδυνος εξτρεμιστής; Όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ για να φέρει τη ρεαλιστική κοινή λογική, για να καθαρίσει το χάος που δημιούργησαν οι άλλοι […] (για να σώσει) ότι αξίζει να σωθεί από το ευρωπαϊκό κληροδότημα. Τη δημοκρατία, την εμπιστοσύνη στους λαούς και την εξισωτική αλληλεγγύη» ανέφερε στην ομιλία του πριν από λίγες ημέρες στην Αθήνα ο Σλαβόϊ Ζίζεκ. Για μία ακόμη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας αναλαμβάνουμε ως χώρα να σηκώσουμε το βάρος της ανυπακοής και της αντίστασης απέναντι στην επέλαση της βαρβαρότητας. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου