Για την εμβάθυνση και ζωογόνα ανατροφοδότηση της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης

Ένα μήνα πριν, η ελληνική κοινωνία έμενε άφωνη μπροστά στο ζήτημα της πορνείας, των ναρκωτικών και της γενικότερης γκετοποίησης του κέντρου της Αθήνας. Την προηγούμενη μόλις εβδομάδα, το τηλεοπτικό κοινό και οι πολιτικές δυνάμεις έμεναν εμβρόντητες μπροστά στο ναζιστή Κασιδιάρη. «Η δημοκρατία μας νοσεί» ανέφερε μεταξύ άλλων η κ. Δούρου, στην ίδια εκπομπή όπου και μπουγελώθηκε. Αιτία της νόσου δεν είναι άλλη από εκείνη του νεποτισμού, του πελατειακού κράτους, της διαφθοράς που καλλιέργησε σκόπιμα για τη συντήρησή του ο πάλαι ποτέ κραταιός δικομματισμός.

Πώς είναι δυνατόν να μένουμε άφωνοι μπροστά στη συμπεριφορά των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής όταν επί μία ολόκληρη δεκαετία το πολιτικό μας σύστημα χάιδευε τα αυτιά των μελών του ΛΑΟΣ; Πώς είναι δυνατόν να αναρωτιόμαστε για την εκλογική άνοδο της Χ.Α. όταν οι πρακτικές του φασισμού έχουν γίνει εργαλεία του κυρίαρχου πολιτικού λόγου όλο το προηγούμενο διάστημα; Ας στοχαστούμε με σοβαρότητα τον κίνδυνο που ανακύπτει από την επιλογή διαχείρισης του τόπου με τις αρχές και τις αξίες του δόγματος του σοκ.

Η λασπολογία, ο λαϊκισμός, η συνεχής ψευδολογία, η πολιτική κωλοτούμπα, η επίκληση των «ιερών και των όσιων του έθνους», η ακροδεξιά ρητορεία, η κατάργηση κάθε δημοσιογραφικής δεοντολογίας, η διαμόρφωση κλίματος φόβου και αβεβαιότητας είναι από τα χαρακτηριστικά εργαλεία που χρησιμοποιεί ο φασισμός για την κοινωνική του εδραίωση. Οι κυρίαρχες, μέχρι σήμερα, πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν δίστασαν στιγμή να τα χρησιμοποιήσουν. Ακόμη και σε μια τόσο ευαίσθητη στιγμή για το μέλλον της χώρας επιλέγουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και το διαχωρισμό του λαού με την επίκληση μετεμφυλιακών στερεοτύπων και πρακτικών. Άλλωστε, η ρητορεία του κ. Σαμαρά και του επιτελείου του δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από εκείνη της ΕΡΕ.

Στο επίκεντρο όλων αυτών των επιθέσεων, ποιος άλλος; Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Γιατί όμως τόσο μένος; Για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 40 χρόνια τίθεται σε αμφισβήτηση το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα της χώρας και μαζί του ολόκληρο το οικοδόμημα της διαπλοκής. Έχουν πανικοβληθεί και δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα, ούτε καν στην ίδια τη δημοκρατία, τις αρχές και τις αξίες της.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την αναζωογόνηση του τόπου και των αξιών της δημοκρατίας που μας κρατούν άρρηκτα δεμένους με την ευρωπαϊκή παράδοση αποτελούν η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, η αλλαγή κατεστημένων νοοτροπιών και διαδρομών διαπλοκής, η ανατροπή του δικομματισμού αλλά και ολόκληρης της λογικής λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού. Οι λογικές του διαχωρισμού του λαού, η επίκληση φοβικών ανακλαστικών, η πόλωση οδηγούν αναπόφευκτα στην δαιμονοποίηση και τον κοινωνικό απομονωτισμό.

Ένα από τα σημαντικότερα ίσως στοιχεία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αφορά στο ζήτημα του εκδημοκρατισμού του πολιτικού συστήματος. «Ο εκδημοκρατισμός και διαφάνεια στη δομή και λειτουργία του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης, η ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο σεβασμός του συνταγματικά προστατευόμενου δικαιώματος στην ασφάλεια κάθε ανθρώπου στην Ελληνική Επικράτεια», είναι οι κεντρικοί στόχοι της κυβέρνησης της Αριστεράς, σύμφωνα με τη Σοφία Σακοράφα.

Το συλλογικό περί δικαίου αίσθημα των ελλήνων πολιτών είναι βαθιά πληγωμένο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Η κατάργηση των βουλευτικών προνομίων και της υπουργικής ασυλίας, το περιουσιολόγιο και το κτηματολόγιο, η προώθηση των τοπικών δημοψηφισμάτων, η απλή αναλογική, η καθιέρωση συμμετοχικών διαδικασιών στην κατάρτιση, υλοποίηση και τον έλεγχο των προϋπολογισμών της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης (συμμετοχικός προϋπολογισμός), είναι προτάσεις που σκοπό έχουν να αναζωογονήσουν την πληττόμενη δημοκρατία μας αλλά και να δικαιώσουν το κοινωνικό αίτημα για απονομή ευθυνών.

«Το άνοιγμα εκ νέου όλων των φακέλων της διαφθοράς που απασχόλησαν την πολιτική ζωή του τόπου το τελευταίο διάστημα» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά και το πρόταγμα για ριζικές μεταρρυθμίσεις προς τη δημοκρατικής εμβάθυνση και την αξιοκρατική διοίκηση εκφράζει τη βούληση για μια πραγματικά δημοκρατική διακυβέρνηση. Παρά τον πόλεμο λάσπης και τη δημαγωγία ολόκληρου του μηχανισμού υποστήριξης του πολιτικού κατεστημένου, ο ελληνικός λαός δεν φοβάται, δεν έχει τίποτα να χάσει. Όπως έπραξε και στο παρελθόν μπορεί και πάλι να ορθώσει κεφάλι αξιοπρέπειας στέλνοντας μήνυμα ανατροπής σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ψευδοδιλλήματα περί δραχμής ή ευρώ, καταστροφολογικά σενάρια, ανεπιβεβαίωτες κίτρινες ειδήσεις δεν έχουν καμία σχέση με το πραγματικό δίλλημα της ιστορικής αυτής συγκυρίας, που έχει να κάνει με το δίλλημα μεταξύ επιβίωσης και εξαθλίωσης, μεταξύ της εμβάθυνσης της δημοκρατίας και της αλαζονικής και ανεύθυνης διαχείρισής της.

Θανάσης Χ. Θεοδώρου, κοινωνιολόγος, αρθρογράφος στην εφημερίδα "Αυγή"